13 Temmuz 2006

Babam ve oğlum

Arşivden bir yazı..

Can Dündar "Kırmızı bisiklet" kitabında oğlu ile ilgili yazıları toplamıştı. Burada "babamın oğlu iken oğlumun babası oldum" diyordu. Babamın oğlu ve oğlumun babası olarak hayatta acaba kaç tane babalar günü kutlayabilirim? Umarım fazla olur.

İnsan kesinlikle kendi çocuğu olduktan sonra anne babasının değerini daha iyi anlıyor. Can'ım doğmadan önce bana da defalarca söylenmiş bu söz hiç bir şey ifade etmiyordu. Ama can'ımı ilk kez kucağıma aldıktan sonra hayatımdaki tüm değer yargıları yer değiştirdi. Anne babaların çocuklarına neden öyle baktıklarını anlıyor insan.

Bir diğer tespit de çocukların doğduktan sonra hergün anne babalarından uzaklaşmaları ve kendi başlarının çaresine bakabildikçe bağımlılıklarının azalmaları. Bunu da başka zaman yazarım.

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Annemin kızıyken ,kızımın annesi olma duygusunu daha tatmadım ama müthiş olduğuna bende inanıyorum.Ama sizde can'ımın halası olmanın nasıl bir duygu olduğu bilmiyorsunuz ,inanın o da müthiş.

ustertuna dedi ki...

"Haaaalaaa, Heeeeliiiii" can