KremALİ Nazik

"çatlak patlak, yusyuvarlak, kremALİ börek, sütlü çörek, çek dostum çek, arabanı burdan çek!"

Son kısmını ben farklı hatırlıyordum ama bu son halini can'ım çocukevinden (kendi deyimi) öğrenmiş. Hafta sonu anaane, dede, dayı, anne, baba, can hepberaber mangal sofrasında "çatlak patlak" oynadık. Sofrada herkes ellerini birbirinin üzerine koymuş can'ın komutlarını bekliyordu. "kremalı" kelimesi can'a zor gelmiş olacak ki yada sadece bilmediğinden tüm oyunu "kremali" şeklinde oynadık. Bu arada Ali dayımız olur. Kendisini hafta sonu doğum günü vardı. Hepberaber kutlayalım diye yazlığa gittik ama kutlama tüm Marmara ve Ege bölgesini saran karanlığa kurban gitti. Ayda yılda can'ı bırakıp bi akşam dışarı çıkacaktık; kader tüm çevrenin elektriğini keserek güzel yüzünü bize gösterdi.

"Ali" temalı hafta sonumuza bir tat olarak deniz otobüsünde (hızlı feribot da olabilir. Ama arabalar açıkta duruyor) dergide tarifini okuduğum "Ali Nazik"i de katalım dedik. Cumartesi akşamı karanlığa gömülenler arasında patlıcanlar da vardı. Haliyle bizim közleme işi pazara kaldı. İstediğim her tuhaf şeyde sonuna kadar destek veren ve eşime kulis yapan kayınvalidem sayesinde patlıcanlar közlendi; üstlerine çizik atıldı ve içleri kaşık ile alınarak limonlu suya kondu (Kararmasın diye). Sarımsaklar ayıklandı ve yoğurtla karıştırıldı. İsot ve biraz domatesle kıymalar kavruldu. Arada ufak bi trafik kazasına müdahale edildi. Tampon incelendi. Rapor tutturuldu. Bu sefer Ali'nin gerçekten hiç suçu yoktu. Konunun yemek tarifiyle alakası da yoktu. Eve dönüldü ve kıyma kavrulmaya devam edildi. Yoğurt ve patlıcanlar iyice ezildi ve karıştırıldı. Üzerine kavrulmuş kıyma ile servis yapıldı. Aceleyle yenildi. Biraz tuzsuz olmuştu. Ali, Tolga ve benim dışımda kimse yemedi. Şimdi yazarken farkına varıyorum. Benim ahçılığıma güven sonsuz.

Bir de ağaçtan kayısı toplayıp yedik. Onu da bir sonraki yazıda anlatacağım.