Haftasonu
Alttaki post'ta yazdığım gibi geçen haftasonu benim doğum günümdü. Kolay değil, kabul etmesem de kadayıflığa bir adım daha yaklaştım. Merhaba orta yaşlar.
Cuma günü iş çıkışında spor yapayım dedim. Burcu da oraya gelecekti. Sonra dışarda bişiiler yaparız diye düşündük. Sonra herzamanki gibi yolda bin tane program değişti. En sonunda Burcu'nun hastanedeki arkadaşını ziyaret etmesi, benim (aslında bizim; can da benimle beraberdi) spordan sonra onlara katılmam konusunda anlaştık. Hastane çıkışında onları evlerine bıraktık. (Tekrar geçmiş olsun bu arada) Eve döndük. Ben tam uykuya dalmıştım ki, can'ın inanilmaz gürültülü nefes alışıyla uyanan burcu bana seslendi. Ben can'ın nefes borusuna bişii kaçtı zannettim. Nefes almakta zorlanıyor ve acaip sesler çıkarıyordu. Telaşla (giyinme ve ulaşım dahil) yaklaşık iki dakika içinde daha önce arkadaşlarımızı ziyaret ettiğimiz hastanede idik. Bööle rahat anlatıyorum ama herhalde burcu'nun ve benim ömrümden biraz azalmıştır.
Acildeki doktor ilk görüşte "krup" dedi ve inanılmaz sakin davrandılar. Adrenalinle beraber oksijen verdiler ve kortizon iğnesi yaptılar. Etkisini hemen gösterdi ve can normal nefes alıp vermeye başladı. Can'ı iğne konusunda ikna ettik ama ısrarla bacağından değil de kolundan yapılmasını istedi. Sakinleşip herşey yoluna girdiğinde eve dönük. Saat neredeyse 03 .00 olmuştu. O kadar adrenalini alan can sabah 07.00 da kalkmış. Ben uyandığımda koltuk minderlerini yere indirmiş. Onların üzerinden atlıyor ve etrafta durmadan koşturuyordu.
Standart haftasonu kurutemizlemelerini verdikten sonra parkta çok güzel bir kahvaltı ettik. Eve dönüp üstümüzü değiştirdik ve at binmek üzere yola çıktık. (Ben hep ata binmek derdim. Yanlışmış.) Polonezköy'ün ilersinde Cumhuriyet köyü geçince küçük bi binicilik tesisi var. Orada Cengiz hocadan ders alıyoruz. Albay emeklisi bir binici. İlginç insan. onunla ilgili detaylı yazmayı planlıyorum. Bizim binicilik ööle profesyonel falan değil. Eğlencesine ayda bir falan gidiyoruz. Zaten daha üç sefer gittik. Keyifli bişii ama. Bakalım maddi durumlar düzelirse (ve Burcu da izin verirse) pantolon ve çizme alınabilir.
Akşam doğumgünü yemeği için önce Palma D'oro yu düşündük. Ama benim canım can'ı kimseye bırakmak istemedi. Sonra beraberce caddedeki Kırıntı'ya gittik. Yaklaşık iki aydır yaptığım diyete doğumgünü vesilesi ile ara verip NewYork Steak ısmarladım. Yemeğin yarısında iken can'ın içtiği ikinci şurup midesini ve bizi masadan kaldırdı. Yemeğe devam edemeden kalktık ve eve gittik. Doğumgünü.
Cuma günü iş çıkışında spor yapayım dedim. Burcu da oraya gelecekti. Sonra dışarda bişiiler yaparız diye düşündük. Sonra herzamanki gibi yolda bin tane program değişti. En sonunda Burcu'nun hastanedeki arkadaşını ziyaret etmesi, benim (aslında bizim; can da benimle beraberdi) spordan sonra onlara katılmam konusunda anlaştık. Hastane çıkışında onları evlerine bıraktık. (Tekrar geçmiş olsun bu arada) Eve döndük. Ben tam uykuya dalmıştım ki, can'ın inanilmaz gürültülü nefes alışıyla uyanan burcu bana seslendi. Ben can'ın nefes borusuna bişii kaçtı zannettim. Nefes almakta zorlanıyor ve acaip sesler çıkarıyordu. Telaşla (giyinme ve ulaşım dahil) yaklaşık iki dakika içinde daha önce arkadaşlarımızı ziyaret ettiğimiz hastanede idik. Bööle rahat anlatıyorum ama herhalde burcu'nun ve benim ömrümden biraz azalmıştır.
Acildeki doktor ilk görüşte "krup" dedi ve inanılmaz sakin davrandılar. Adrenalinle beraber oksijen verdiler ve kortizon iğnesi yaptılar. Etkisini hemen gösterdi ve can normal nefes alıp vermeye başladı. Can'ı iğne konusunda ikna ettik ama ısrarla bacağından değil de kolundan yapılmasını istedi. Sakinleşip herşey yoluna girdiğinde eve dönük. Saat neredeyse 03 .00 olmuştu. O kadar adrenalini alan can sabah 07.00 da kalkmış. Ben uyandığımda koltuk minderlerini yere indirmiş. Onların üzerinden atlıyor ve etrafta durmadan koşturuyordu.
Standart haftasonu kurutemizlemelerini verdikten sonra parkta çok güzel bir kahvaltı ettik. Eve dönüp üstümüzü değiştirdik ve at binmek üzere yola çıktık. (Ben hep ata binmek derdim. Yanlışmış.) Polonezköy'ün ilersinde Cumhuriyet köyü geçince küçük bi binicilik tesisi var. Orada Cengiz hocadan ders alıyoruz. Albay emeklisi bir binici. İlginç insan. onunla ilgili detaylı yazmayı planlıyorum. Bizim binicilik ööle profesyonel falan değil. Eğlencesine ayda bir falan gidiyoruz. Zaten daha üç sefer gittik. Keyifli bişii ama. Bakalım maddi durumlar düzelirse (ve Burcu da izin verirse) pantolon ve çizme alınabilir.
Akşam doğumgünü yemeği için önce Palma D'oro yu düşündük. Ama benim canım can'ı kimseye bırakmak istemedi. Sonra beraberce caddedeki Kırıntı'ya gittik. Yaklaşık iki aydır yaptığım diyete doğumgünü vesilesi ile ara verip NewYork Steak ısmarladım. Yemeğin yarısında iken can'ın içtiği ikinci şurup midesini ve bizi masadan kaldırdı. Yemeğe devam edemeden kalktık ve eve gittik. Doğumgünü.
Pazar günü bütüngün evdeydik. Salonda koltuklarda uyukladık. Can'la beraber kartondan gemi maketi yaptık. Akşamüstüne doğru Zoti ve Shemsa geldiler. Can'ın isteği üzerine makete shemsa devam etti. Ben de Zoti ile uzun zamandır boşladığımız asli görevimize dönüp PlayStation oynadık. İtalya - Fransa. İtalya orada da galip gelmişti. Hatta bi maç penaltıya kalmıştı. Ama normal süre 2-2 idi. Aaaa bak şimdi yazarken hatırlıyorum. :) Sonra pizza yedik. Pizza olayını abartmışız. Bi pizzanın yarısı kaldı. Dün akşam spordan sonra soğuk soğuk yedim iki dilimini.
Pazar akşamı zoti ile shemsa gittikten sonra evde mayışa devam ettik. Can eğlensin diye "evde te başına"yı 15. kez seyretmeye koyulduk. Sonra Ali telefon edince final maçının saat 10.00 da değil de saat 09.00 da başladığını öğrendim. İlk yarısını kaçırmış şekilde maçın geri kalanını izledim. kanal1'e dayanamadığım için diğer kanallardan yorumları seyredip yattım.
Yani budur haftasonu olayımız. Yine haftasonu olsun yine yazıcam. Görüşürüz.
4 yorum:
Herkese merhaba,ben Burcu ve Mustafa'nın Can'ın hastalandığı o kabus geceden önce hastanede ziyaret ettikleri arkadaşıyım(eşim rahatsızdı). Keşke Mustafa'nın haftasonu anılarının güzel bir köşesinde yer alsaydım,ama kader..."hastane" kelimesinin güzeli olmuyor.Ben bu site aracılığıyla, Burcu ve özellikle Mustafa'ya bizi ziyaret ettikleri,iş+spor sonrası yorgunluğuyla bir de bizi eve taşıdığı için binlerce teşekkür ederim. Getirdiğiniz çiçeğin kokusu ve güzelliği hale salonumuza renk katıyor.O akşam ki en güzel an,Can'ın arabada kucağımda uyumasıydı :) Buarada bizim de bu akşamki Guns n Roses konserine biletimiz var ama malum eşim rahatsız.Ortaokul yıllarında hayranlıkla dinlediğim (yaşım da çıktı meydana) bu grubu izlemeye gidemiyor olmak üzüyor tabi..artık torunumu götürürüm birdaha ki sefere :)Size şimdiden iyi eğlenceler diliyorum. Sanırım comment'i biraz fazla uzattım :) Tekrar görüşmek dileğiyle..
hastane kelimesinin güzeli: doğum olayında yer belirtenler olabilir mi?
herkese geçmiş olsun bu arada. CAN bu akşam en büyük misafirimiz, heyecanla bekliyoruz kendisini.
Daha çok beklersin Shemsa'cım. Ortakulak iltihabı ve aynı zamanda bronşit olan Can'ımı hasta hasta bırakıp konsere gidemezdim. Dayısına yaradı, çok eğlenceli bir gece geçirmişler :))
@seda
tekrar geçmiş olsun. sizi eve ben değil araba taşıdı.:) hiç problem değil yani
@shemsa
can'ı size bırakabilmek konusunda biz de inanılmaz istekliyiz. inşallah bir daha ki sefere.
@burcu
Konser güzeldi. ama senle daha güzel olurdu. :( G n R tekrar geldiğinde seda'nın torunlarıyla beraber gideriz.
Yorum Gönder